Kardeşimin bloğundaki bu güzel yazıyı okurken birşeyler yazasım geldi altına. Burda da olmasını istedim;
-Evlendiğimiz günü hayal et dedi. kapadım gözlerimi, düşündüm;
güneş batıyor, bir kır düğünü, her yer bembeyaz tüllerle bezenmiş, bembeyaz gelinlik içinde aşkım. en sevdiklerimiz etrafımızda, herkes çok mutlu, ben hiç olmadığım kadar.
-Tamam, aç gözlerini dedi. Yaşlı gözleri hoşçakal diyordu adeta. Severek ayrılanlar olacaktık.
-Bu sefer kendim kapadım gözlerimi. Düğünün ortasında öldüğünü hayal ettim. O hayali mutluluğun üstüne, yaşadığım hayali acı, bugüne kadar bana çektirdikleri arasında en kötüsüydü.
-Açtım gözlerimi bir tek cümle çıktı ağzımdan ve ardından son bir hoş çakal.
"O günü görmediğim için çok mutluyum"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder